Дөрвөн жилийн өмнө хэлний бэлтгэлд явсан юм. Би өрөөний охиндоо гомдоод ганцаараа Дэлхийн худалдааны төв орсон юм лдаа. Хол газар хүний нутагт цагийн зөрүүнд найз гэдэг хүн л хамгийн чухал байдаг. Байшин дээрээ очлоо оруулсангүй. Хоёр өндрийн оронд баригдсан байшинд загварынхан байдаг бололтой байсан. Хүмүүсээс гуйгаад, дагаж ормоор байсан ч зүрхэлсэнгүй. Тэгээд цааш алхлаа. Усгүй усан сангийн хашлаганы ирмэг дээр тэнд нас барсан хүмүүсийн нэрсийг бичсэн байлаа. Ганцаар цааш алхлаа. Далайн эрэг харагдана. Тэгээд ганцаараа эморч уйллаа. Бачуураад байсан минь л тэнд гарсан байх. Гэхдээ уйлж зогсохдоо инээд хүрээд байлаа. Уйлаад далайруу харахад тэнд эрх чөлөөний хөшөө зогсоно, дуртай далай минь мэлтэлзэнэ. Тэгээд ёооё New York.д эморох ямар гоё юм бэ гэж бодож билээ. Уйлж дуусаад, түүгээр нохойгоо салхилуулж байсан ахаас гуйгаад нохойтой нь хамт аятайхан патьер татуулчихлаа. Намрын өдөр оройн сэрүү орж эхэллээ. Эргээд би гэрлүүгээ явахаар зүглэлээ....
Эмороход гоё газар
No comments:
Post a Comment