Энэ долоо хоногт
блог дээрээ нэг ч пост бичсэнгүйээ. Өглөө ажилтай гэж бодсон чинь болисон байж.
Жаахан бичдэг юмуу. Хорвоо шударга #2 хэхэ. Тээр нэг хавар НҮБ-ийн Зүүн Хойд Азийн залуучуудын хурал
зарлагдсан юм. Би ч тэгээд идэвхитэй, хурал энтэр зарлагдвал аль болох
материалыг нь бөглөхийг хичээдэг. Бүр нэг жил Дэлхийн банкнаас зарлагдсан
эссэний тэмцээнд байгаль орчны тухай эссэ бичээд. Шалгараагүй лдээ тэгэхдээ
өөрөө бичсэн гэдэгтээ, талархлын сертификат авсандаа сэтгэлдээ их баяртай хэхэ. Ер нь бүтсэн ч, бүтэлгүйтсэн ч
оролдоод үзнэ гэдэг нь надад их чухал юм шиг санагддаг. Болж байвал баярлана.
Болоогүй бол улам хичээх хэрэгтэйгээ л мэднэ.
Хуралд анкет өгсний дараа хариу нь гарах
болоогүй бараг 2 сар хүлээсэн байх. Гэхдээ тэнцээд бүх зардлыг цаанаас нь
дагаад Монголыг төлөөлөлөн оролцож байгаа 10 хүний нэг болж сонгогдон явсан юм.
Хурлын үеээр бусад оролцогчидтой нөхөрлөнө, хамтран
ажиллана. Огт танихгуй ч гэлээ нэг зорилгын дор гэж цугласан учир уур амьсгал
их гоё. Хуралд оролцож байхдаа зааварлагч нарыг хараад их бахархаж байлаа. Ямар
мундаг хүмүүс вэ? Иим олон орны олон залуучуудыг зохион байгуулаад гээд л. Тэдэнд зүгээр л орон
болгоноос ирсэн тэр залуусын санал бодол, тэдний эв нэгдэл хэрэгтэй байсан юм.
Эргээд тэр улсуудад хандсан, нийт залуучуудад хандсан үйл ажиллагаа хийх ирэх
жилийн төлөвлөгөө гаргана.
Тэднээс олж авсан
тэр туршлага, үнэтэй хувь нэмэр шиг би
ч бас боломжтой болохоороо бусдад туслах юумсан гэдэг хүсэл төрсөн . Жирийн нэг
монгол охины маруухан англи хэлтэй ч хүсэл эрмэлзлийг нь үнэлсэн гэж би боддог.
Тэгээд л би улам л их сайн дурын ажил хийдэг болсон ч байж мэднэ хэхэ. Мод тарья,
хог түүе гэхээр аль болох л явахыг
хичээнэ. Тэр чинь бид байгальдаа,
нийгэмдээ ч биш өөрсдөдөө ч оруулж буй том тус шүүдээ. Олны хүч оломгүй далай
гэж дараа нь сэтгэлд нэг л сайхан.
Сайн дурын ажил
хийж байгаа амьдралын хэвшил бусдынхаас жаахан ондоо л доо. Гэхдээ нэгэн цагт
жаахан байсан охины амьдралд оролцож байсан хурлууд нь маш их зүйлийг, ухаарлыг,
хүсэл эрмэлзлийг өгсөн учир би эргээд амьдрлынхаа зарим хэсгийг энэ ажилдаа
зориулахыг хүсдэг.
Л.Энхжин
No comments:
Post a Comment