Wednesday, September 12, 2018

Like my desk

Another place occupies my life is my writing desk where the surface is an organized mess (despite my mom's overdramatized description of a war site). She says similar comment on my clothing shelf, too. There is a pile of books on the top of each other, some of them I have never read, but want to. I realized that somehow I did not like to buy books few years ago, which I thought useless. Then now, I would love to read them, but don't really have time for that. I did not value books in the past than I do now. Next to that, there is a stack of papers related to work and random academic books, always stays there until they are needed. If you look around there some pictures, post it notes and name tags are hanging on the wall. 

In front of me, there is a space for my laptop where music plays that I dance to, where words overflow my blog. Excited, joyful, desolated and pondered thoughts go out and walk to be scripted on to the screen. Once, I wanted to share everything I thought right to everyone. Strangely, once in a while I do not feel so. There are times you feel extrovert and introvert at the same time. They cannot be in the same body in my old perspective. In fact, they can. In front of my wooden desk, I felt different me many times. I do sometimes accept myself and deny myself. One thing that I am sure about me is I am me, messy, exotic, stupid and real..like my desk.


Tuesday, August 28, 2018

Sorry seems to be the hardest word..

Манайхан нэг тийм уучлал гуйж сураагүй зантай юм тээ. Уучлаарай миний буруу миний алдаанаас болоод ингэчлээ. Дахиж ийм зүйл гаргахгүй хичээнээ гээд хэлэхийн оронд "Сүртэй шд" "Байх шд" гэж мэгээд. Уучлал гуйхаар нэр хүнд нь унаад, ритинг нь буураад эвгүй байдалд орно гэж боддог. Харин ч эсэргээрээ одоогийн нийгэмд буруугаа хүн рүү чихдэг үйлдэл, худлаа даамардаг үйлдэл бол хог гэдгийг хүмүүс мэддэг болсон. 

"Үнэндээ хүүхэд өвдлөө, ханиад хүрлээ, би шоудлаа амжихгүй болчихлоо гээд ч хамаагүй хэлбэл өөр л дөө. Учраа хэлэхгүй муриснаа, бантаж худлаа томрох бол үнэндээ л. Тэрний оронд үнэнээ хүлээгээд уучлал гуйвал хүндлэгдэнэ үү л гэхээс нэр хүнд нь лав шалан дээр мөлхөхгүй. Харин ч гүрийх үед чинь "Аан" гэж хариулчхаад "Новш" гэж бодохвийдээ. УУЧЛААРАЙ арай л хэлчихэв үүдээ энэ одоо.  

Томрох тусмаа жижиг харагддаг болсон хорвоод Sorry seems to be the hardest word..


Ном унших уу Яах уу

Данхайсан толгойтой төртэй, данхайсан хэдэн хурган дарга нартай, иргэдийн албан хаагчдын мөнгөөр цалинждаг байж иргэддээ үйлчлэх ёстойгоо мэдэхгүй, иргэдээ даргалах ёстой гэж эндүүрдэг. Хүний гар харсан хэдэн өлөн дарга нар зурах ёстой гарын үсгээ зурахгүй шалтгаангэй хойшлуулж, хоол унданд орж, идэж ууж бaйж хөдөлдөг, мэрж идээд сурчихсан. Иргэдээ мэдлэгжиж мэдээлэлжүүлэхгүй байж, тэрийг далимдуулж хүний эрх зөрчсөн, дээдэстээ ээлтэй новшийн хууль батална. Иргэдээ жижиг дунд, бизнес эрхлүүлэхгүй, тэнгэрт хадсан стандарт тавина, улсын өгсөн жижиг лангуунд лангуу эрхэл гэж цаанаас нь дарамтлаад, дундаас нь мөнгө иднэ. Арчаагүй, ажлаа мэдэхгүй хэдэн намын хаалгаар орж ирсэн, сургуульд сууж байгаа хүүхэд шиг ажлаа сурч ядсан хэдэн даргатай. Тэр нь тэрүүхэндээ хөөрхөн бондгор гэдэстэй. Хүнийг зүсэлж үйлчилсэн новшийн үйлчилгээтэй. 
Тэгээд энэ хэд тэтгэвэрт гарахыг хүлээх үү? Залуучууд жаахан ном уншиж, тархиа цэнэглэж, ямар нэг юм хийх үү? 

Үүнийг шинэ үе, та л өөрчилж чадна. Гэхдээ танд мэдлэг хэрэгтэй. 

Friday, August 24, 2018

Би бас л онгоцонд сууж чадсангүй-Гэхдээ нимбэгний жүүс хийж уусан

Бээжингийн онгоцны буудлын цонхоор бөмбөлөг шилэн оройтой байшин харагдана, том жижиг тээврийн автобуснууд зогсож, ирэх нь ирж, явах нь явсаар машин унаа, хүмүүс холхино. Би бас л онгоцонд сууж чадсангүй. Энэ удаа их тэнэг шалтгаанаар. Хямдыг нь бодож онлайн билет захиалахдаа овгийн нэг үсэг алдаж бичсэн алдаа. Тэгээд эцэстээ би, би биш ч болох шиг. Тэгээд Хонг Конг гэдэг айл руу явахын даваан дээр үлдлээ. Хоёр найз маань онгоцонд суухаар гүйх мөч, уйлаад тэврэлдэх мөч, ганцаараа үлдээд гөлийх мөч. 

Өөрийгөө энэ үед хилийн дээсний цаана хэн ч биш, юу ч биш гэдгээ мэдэрч тэнэгтэж зогтусах мөч. Одоо онгоц ниссэн.... Эргэн тойрон хүмүүс. Бүгд үл мэдэх. Зарим нь инээх ч хоосон мэт. Өмнө нь онгоцны буудал их л гоё газар мэт санагддаг байж билээ. Маш чухал газар, бас тэнд ид шид болж өнгөрдөг. Гэтэл энэ удаа зүгээр л дамжин өнгөрөх цэг байсныг ухаарлаа. Энд ид шид алга зүгээр л ажлаа хийж буй хүмүүс, ашгийн төлөө худалдааны газрууд, хүмүүс дамжин өнгөрөхдөө суух сандлууд. Энэ байшин хүнгүй мэт. Хичнээн хайнга тэнэг байснаа бодсон ч юу ч хийж чадахгүй болох тэр мөч хамгийн эзгүйрсэн, хөндий, гөлийсөн, унасан, хоосон байв. 

Ингээд ид шид болоогүй маргааш нь би гэртээ харьсан. Гэхдээ энэ бүтэлгүй дурсамж, тэдгээр сэтгэлээр унасан мөчүүд бас л амьдрал гэдэг их аялалын нэг хэсэг нь гэж бодож явнa. Бүгд л алдаж, алдаан дээрээсээ суралцдаг. Anyways, life goes on…Тэгээд онгоцны буудал дээр дуртай Green tea latte-гаа whipping cream-тэй захиалаад, уунгаа амьдрал бодож байгаад л ирсэндээ хэхэ. Хэрвээ амьдрал чамруу нимбэг шидвэл, нимбэгний жүүс хийж уу. 




Tuesday, June 26, 2018

Хүлээн зөвшөөрөх

Зарим зүйс цагаа олсон мэт санагддаг. Харин зарим нь үгүй. Гэхдээ юунд ч тохиромжтой үе гэж байдаггүй. Амьдрал баялаг тул бид зүгээр л болж байгаа зүйсийг байгаагаар хүлээж авч, гол нь хүлээн зөвшөөрч, урагш алхах хэрэгтэй. Надад ийм зүйл тохиолдох ёстой, би сайхан амьдрах ёстой. Эсвэл надад ийм зүйл тохиолдох ёсгүй гэж бодогдох үе байвч, одоо дараагийн алхам л чухал.

Заримдаа сайхан зүйл тохиолдоход итгэхгүй байх нь бий, би ийм зүйл хүртэх эрхтэй гэж үү хэмээн өөртөө эргэлзэх. Гэтэл тэр нь таны хүртэх ёстой тэр л аз, жаргал мөн байж болох.

Заримдаа бид байгаа байхгүй, ирэх ирэхгүй, болсон, тохиолдсон зүйлсийг хүлээж авахыг хүсэхгүй өөрийгөө стрессдүүлдэг. Мэдээж зарим зүйл бидний хийсэн үйлдлийн үр дүн, зарим нь огт хамааралгүй биднээс шалтгаалахгүйгээр амьдралд гарч ирдэг бэрхшээлүүд.

Таны хүсч буй зорилгод эхлэх тохиромжтой цаг гэж байхгүй. Зүгээр л эхлүүлсэн зүйл чинь дараа нь цагаа олсон байх нь бий. Тэрийг тааварлашгүй. Тиймд зүгээр л эхлүүл, асуудалдаа шийдэл хайж олоод, урагш алх. Битгий гоншигонож, бусдаас алдаа хай. Та өчигдрөөс илүү БИ болсон байх болно.

Thursday, June 21, 2018

Stupid optimist :P

How do you measure success in people. 

There was an interesting point that we measure it by certificates and by first three places that people awarded. In any competition, there are first three places and one or two rewarding places. And the rest of others left the feeling that they are not competitive. But, even a failure, the failures can lead you to success. It is a success that person has tried it whether it was a failure or winning of that time. This person has acknowledged that he/she needs to improve. 

Never see failure as an end. That is the real end. You can improve through practice, reading and more failures. You have failed. So what? Anyone never succeeds with one trial. There is years of practice at the back of that person. For example: in Olympics, people practice and practice for years to win in one annual competition. Never sit back and give up. No one can win without endeavors. I may sound ridiculous and stupid optimist. But this motivation and stupid optimistic feeling never made me feel terrible. Never give up on your dream. Because, you can achieve it someday. 

Nice to meet you. This is part of me


Thursday, May 10, 2018

Тэнд цэцэг ургана. Нарлуу мишээн.

 Хотын иргэн та нийслэлийн маань талаас илүү хувь нь гэр хороолол гэгдэх угтаа хувийн байшингийн хороолол нэртэй газарт амьдардгийг мэддэг л биздээ. Найзынхаа номын нээлтэнд очоод хэсэг амран дуу сонсон суухдаа. Миний харсан тэндхийн амьдралыг дуртган санав. Цагаан сараар толгойтын эцэс, Улиастайн эцэсрүү явахдаа энэ бол жирийн л нэг хотын хөдөөгийн гудам гэх сэтгэгдэл төрж байвуу..
Хүн харсан үзснээсээ илүү сэтгэж чаддаггүй. Түүн шиг хувцасгүй нэг нь хувцастай болохыг, өвөл шөнөөр шөнөжингөө гал түлэх нүүрстэй байхыг, усаа аваад гэртээ ороход ээжийн өгөх нэг чихэр л хамгийн сайхан мөч мэт санагдах. Айлын ах талх таллаж авна. Манай ээж граммын тос авна. Аав хааяа архи ууж ирнэ.Би аавыг уух ёстой гэж бодно. 
Өвөл гадаа утаа ихтэй хоолой бооно. Гэрлүү харихаар автобусны буудлаас алхтал замаа олохгүй жаал төөрлөө. Ээж хоолоо хийсэн боловуу гэж бодно. Унтхаасаа өмнө даалгавраа хийгээд ээжид аяга угаахад тусална. Би том болоод байранд амьдарна бид ус халааж, усанд орж, аяга угаахаа болино. (Мөрөөдөл!)
Намайг гэр хороололд амьдардаг гэж сургуулийн зарим хүүхдүүд дооглосон. Харин ч би өдөр бүр оймсоо өөрөө угаадаг юм чинь. Тэнэг эрх бацаанууд. Ээж өнөөдөр захаас өндөг авсан. Варений шилтэй. Ээжээс асуухаар тэд өндгөө ингэж зардаг болсон гэсэн. (Зах дээр хагарсан өндгүүдийг цуглуулаад шилэнд хийж хямд зардаг. Махны шулсан ясыг хямд аваад удаан буцалгаж шөл гаргадаг).

Хаа тааралдсан газраа цэцэг мэт хүүхдүүдийн мөрөөдлийг усалдаг нэгэн байгаарай

8км 400метр номны дууг сонсхуй дор..

Л.Энхжин

Cайн дурын ажилдаа баярлалаа

Намайг Энхжин гэдэг. Би юу хийчих вэ гэж Амараа шиг шүдэнз зурахгүйээ. Би их сургуулиа хэлний чиглэлээр төгссөн. Хэл бол хэрэглээ болсон эн...